Matka wyrzuca mnie, mojego męża i dwójkę dzieci ze swojego mieszkania. A wszystko dlatego, że na starość się zakochała

 

Od lat mieszkaliśmy z moją matką w jej dużym mieszkaniu. Kiedy moja sytuacja finansowa i rodzinna skomplikowała się kilka lat temu, matka zaoferowała pomoc. To miało być tymczasowe rozwiązanie – dla mnie, mojego męża i dwójki dzieci. Chociaż ciasno, udało nam się stworzyć dom, w którym wspólnie dzieliliśmy obowiązki. Matka była zadowolona, że ma wnuki blisko siebie, a ja czułam się wdzięczna za jej wsparcie. Nasza relacja była silna, oparta na zrozumieniu i wzajemnej pomocy.

Jednak wszystko zaczęło się zmieniać kilka miesięcy temu. Matka, mając już swoje lata, zaczęła spotykać się z pewnym mężczyzną, który, jak się okazało, całkowicie zawrócił jej w głowie. Na początku cieszyłam się jej szczęściem – w końcu każdy zasługuje na miłość, bez względu na wiek. Ale im więcej czasu spędzała z nim, tym mniej była zainteresowana życiem codziennym, a nasze wspólne mieszkanie stało się dla niej jakby zbędne.

Miłość na starość, ale co z rodziną?

Początkowo nie przejmowałam się jej spotkaniami. Matka zasługiwała na szczęście, a jej nowe życie uczuciowe sprawiało, że czuła się młodziej. Zresztą, nigdy nie chciałam jej ograniczać ani narzucać naszej obecności. Ale z czasem zaczęło mnie martwić, że coraz mniej czasu spędza z nami i zaczyna snuć plany, w których nasz udział nie był brany pod uwagę.

Pewnego dnia, ku mojemu zdziwieniu, matka oznajmiła, że planuje zamieszkać ze swoim nowym partnerem. Byłam zaskoczona, ale jeszcze większy szok przeżyłam, gdy usłyszałam, że musimy wyprowadzić się z mieszkania, bo ona nie widzi sensu, abyśmy dalej tam mieszkali. „Czas, żebyście poszli na swoje” – powiedziała chłodno, jakby to, co nam obiecała, nie miało już znaczenia. Dla mnie to było jak cios w serce. Zawsze myślałam, że rodzinne więzi są najważniejsze, a teraz ona kazała nam się wynosić, bo zakochała się na starość.

Sytuacja bez wyjścia

Nie mogłam w to uwierzyć. Mój mąż również był zaskoczony – przecież staraliśmy się pomagać matce, wnuki były jej radością, a teraz nagle mieliśmy szukać nowego domu. Sytuacja była jeszcze bardziej skomplikowana, bo nie mieliśmy gdzie pójść. Nasze oszczędności nie pozwalały nam na szybki zakup mieszkania, a znalezienie czegoś odpowiedniego na wynajem z dwójką dzieci było wyzwaniem.

Starałam się z nią porozmawiać, wytłumaczyć, że nie mamy dokąd pójść, ale była nieugięta. „To mój czas, chcę spędzić resztę życia z kimś, kto mnie kocha” – powiedziała. Moje argumenty nie miały znaczenia. W jednej chwili jej nowa miłość stała się dla niej ważniejsza niż my – jej rodzina, która była przy niej przez całe życie.

Czy miłość jest ważniejsza od rodziny?

Teraz jesteśmy w sytuacji, której nigdy nie spodziewałam się doświadczyć. Szukamy nowego mieszkania, choć to trudne. Czasem zastanawiam się, jak mogło dojść do tego, że moja własna matka postanowiła postawić swoje nowe życie uczuciowe ponad nami. Oczywiście, chcę, żeby była szczęśliwa, ale czy to naprawdę wymaga od niej wyrzucenia nas na bruk?

Cała ta sytuacja pozostawiła we mnie poczucie zranienia i niezrozumienia. Czy naprawdę nowa miłość jest ważniejsza od własnych dzieci i wnuków? A może jestem niesprawiedliwa, oczekując od niej, by stawiała nas na pierwszym miejscu?

Szukam odpowiedzi

Co powinnam zrobić? Jak powinnam zareagować w sytuacji, kiedy moja matka wybrała swoje nowe życie ponad rodzinę? Czy ktoś z was doświadczył podobnej sytuacji? Jak sobie z tym poradziliście? Dajcie znać w komentarzach na Facebooku!